Introduction: It is important to determine which patients admitted to the hospital with COVID-19 should be hospitalized and treated. In this study, the aim was to investigate whether serum neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL) levels in the early period are related to the need for intensive care follow-up in COVID-19.

Methods: A total of 91 patients with a definite diagnosis of COVID-19 were included in the study. Patients hospitalized in the internal medicine clinic were screened cross-sectionally, and eligible patients were included in the study. Patients were divided into groups as mild/moderate pneumonia and severe pneumonia. Serum NGAL levels were measured before pulse steroid therapy. Age, gender, comorbid diseases, and 1-month survival of the patients were recorded.

Results: In patients requiring pulse steroid therapy compared to those who did not, there was a significant difference between the median serum NGAL levels. The median NGAL level showed a significant difference in patients requiring intensive care treatment compared to patients hospitalized in the inpatient service. Receiver operating characteristic curve analysis showed the relationship between serum NGAL levels and the need for treatment in the intensive care unit. It was also observed that the need for admittance to the intensive care unit was 10.9 times higher in those with a serum NGAL level below 30.29, according to the multivariate analysis. There was a significant difference between the median NGAL levels of patients who survived and those who died.

Discussion and Conclusion: This study found a significant difference between serum NGAL levels of patients who died, who required intensive care follow-up, and who needed pulse steroid therapy.

Amaç: COVID-19 ile hastaneye başvuran hastalardan hangilerinin hastaneye yatırılması ve tedavi edilmesi gerektiğinin belirlenmesi oldukça önemlidir. Bu çalışmada COVID-19 hastalığında erken dönemde serum NGAL seviyesinin yoğun bakım takibi ihtiyacı ile ilişkili olup olmadığını araştırmayı amaçladık.

Yöntem: Çalışmaya COVID-19 kesin tanısı yatırılan 91 hasta dahil edildi. Dahiliye polikliniğinde yatan hastalar kesitsel olarak tarandı ve uygun hastalar çalışmaya dahil edildi. Hastalar hafif-orta pnömoni ve şiddetli pnömoni olarak gruplara ayrıldı. Pulse steroid tedavisi öncesi serum NGAL düzeyleri ölçüldü. Hastaların yaş, cinsiyet, komorbid hastalıkları ve bir aylık sağ kalımları kaydedildi.

Bulgular: Pulse steroid tedavisine ihtiyaç duyan hastalarda, pulse steroid ihtiyacı olmayan hastalara göre; ortanca serum NGAL düzeyleri arasında anlamlı fark vardı. Ortanca NGAL düzeyi, yoğun bakım tedavisi gerektiren hastalarda, yatan hasta servisinde yatan hastalara göre anlamlı farklılık gösterdi. Serum NGAL düzeyi ile yoğun bakım ünitesinde tedavi ihtiyacı arasındaki ilişkiyi ROC analizi ile gosterildi. Yoğun bakımda tedavi ihtiyacı ile NGAL düzeyi arasındaki ilişkinin lojistik regresyon analizi yapıldığında, serum NGAL düzeyi düşük olanlarda yoğun bakımda yatış gereksiniminin 10.9 kat daha fazla olduğu görüldü. Yaşayan ve ölen hastaların medyan NGAL düzeylerinde NGAL düzeyleri arasında anlamlı fark vardı.

Sonuç: Çalışmamızda ölen, yoğun bakımda takip edilen ve pulse steroid tedavisine ihtiyacı olan hastaların serum NGAL düzeyleri arasında anlamlı fark bulundu.