Introduction: This study aimed to compare the effects of traditional fixed orthodontic treatment and clear aligner therapy on the satisfaction levels of adolescent patients and their parents/caregivers.
Materials and Methods: Data were prospectively collected from children aged 12–18 years diagnosed with malocclusion. Participants were divided into two equal groups: Group A received traditional fixed orthodontic treatment, and Group B received clear aligner therapy. At the end of treatment, the COHIP-SF19 questionnaire was administered to the children, the P-CPQ to their parents/caregivers, and the FIS-8 to their parents. Data were analyzed using SPSS version 27.0.
Results: This study included 114 children; group A consisted of 57 children and group B 57. Children treated with clear aligners had significantly lower COHIP-SF19 scores compared to those treated with fixed appliances (Median: 14.0 vs. 33.0, p < 0.001). Similarly, P-CPQ scores were lower in the clear aligner group (Median: 6.0 vs. 12.0, p < 0.001). FIS-8 scores were also significantly lower in the clear aligner group (Median: 4.0 vs. 10.0, p = 0.001).
Discussion and Conclusion: Clear aligner therapy was associated with improved oral health-related quality of life in adolescent patients and more positive perceptions among parents/caregivers compared to fixed orthodontic treatment. Lower scores across all scales in the Clear Aligner group may reflect advantages in aesthetics, comfort, and ease of maintaining oral hygiene.

Giriş: Bu çalışma, maloklüzyon tedavisinde kullanılan geleneksel sabit ortodontik tedavi ile şeffaf plak tedavisinin çocuk hastalar ve ebeveynleri açısından memnuniyet düzeyleri üzerindeki etkilerini karşılaştırmalı olarak değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
Yöntemler: Maloklüzyon tanısı konmuş 12-18 yaş aralığındaki 114 çocuğun verileri prospektif olarak toplanmış ve ortodontik tedavi yöntemine göre iki gruba ayrılmıştır: Grup A, geleneksel sabit ortodontik tedavi (n=57); Grup B, şeffaf plak tedavisi (n=57). Tedavi süreci sonunda çocuklara COHIP-SF19, ebeveynlere ise P-CPQ ve FIS-8 anketleri uygulanmıştır. Elde edilen veriler SPSS 27.0 programı ile analiz edilmiştir.
Bulgular: Şeffaf plak tedavisi gören çocukların COHIP-SF19 puanları, sabit ortodontik tedavi gören çocuklara kıyasla anlamlı derecede daha düşük bulunmuştur (Medyan: 14.0 vs. 33.0, p < 0.001). P-CPQ puanları da şeffaf plak grubunda anlamlı derecede daha düşük bulunmuştur (Medyan: 6.0 vs. 12.0, p < 0.001). Aynı şekilde, FIS-8 puanları şeffaf plak grubunda daha düşük olup, gruplar arasında anlamlı fark saptanmıştır (Medyan: 4.0 vs. 10.0, p = 0.001).
Tartışma ve Sonuç: Şeffaf plak tedavisi, çocuk hastalarda ağız sağlığına bağlı yaşam kalitesini artırmakta ve ebeveynlerin tedavi sürecine ilişkin algısını daha olumlu yönde etkilemektedir. Geleneksel sabit ortodontik tedaviye kıyasla şeffaf plak tedavisi, hem çocuklar hem de aile ve bakıcıları açısından daha yüksek memnuniyet düzeyleri ile ilişkilidir.
COHIP-SF19, P-CPQ ve FIS-8 ölçekleri kullanılarak yapılan değerlendirmelerde, şeffaf plak tedavisi gören çocukların tüm ölçeklerde daha düşük puanlar aldığı ve bu farkların istatistiksel olarak anlamlı olduğu belirlenmiştir (p < 0.001). Bu durum, şeffaf plakların estetik, konfor ve hijyen açısından sağladığı avantajlarla ilişkili olabilir.